Gece ! uykusuz bırakırsın hep beni,
Ayazda salarım sokağa kendimi,
Sesini ! aleme duyurursun Ciyak, Ciyak,
Mama vermesem, yemez kudurursun bak,
Gün gelir benden evvel uyursun evlat.
Adım, adım, gün, gün, ömür tüketir büyürsün,
İyi olduğun günler benim bayramımdır bilesin,
Kim ! ne derse desin evlat sen benimsin,
Sünnetten evvel, kına yakmak ele hak,
Ondan sonra sünnet olmak çok sevap.
Yıllar ! yaz, kış, demeden acımasızca geçti,
Senin ! celbinde kura illa seçildi,
Elbet ! askerliğe de, vatan borcu dendi,
Selvi boylum yine ele kına deydi,
Bir ömür ! evlat seninle böyle geçti.
Sevmek ! sevilmek, her kulun hakkı,
Ölüm haktır ! amma miras, içinde saklı,
Senin için bin bir, emek kuruldu, düğün dernek,
Yine ! göründü kına, tepside öbek, öbek,
Mutlu bir yuva için ! gitti otuz yıllık emek.
Kına çok bereketlidir, kurbana yakarlar,
Her hanımın ! elinde sevap, sayarlar,
Cildi güzelleştirir ! mantarı öldürürmüş hep,
Seninde torunlarını sevmek, hakkındır elbet,
Bir gün evlat ! ölüm sırası, sana da gelecek.
Oğlum Fatih ORMANLI’nın sünnet olduğunda ona armağan ettiğim şiirim.
06.09.2003
Fahri ORMANLI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder